BAKIT INDEPENDENT?

Noong nagsusulat pa ako sa songhits noong early 90s, isa sa article na nagawa ko ay ang pagsulpot ng alternative music sa Pilipinas. Kung medyo aware kayo sa music industry dito, malalaman ninyo na nagsulputan ang mga alternative bands noong 1990, ilan diyan ang Eraserheads, RiverMaya, Color It Red, Yano, Tropical Depression, The Youth, After Image, at napakarami pang iba.

Dahil sa pagsulpot na ‘yan ng mga alternative bands, nahukay din ang mga underground bands na noon ay walang pumapansin, nariyan ang Wudz, The Jerks, Death By Stereo, at napakarami pang iba.

Naghari ang mga ito sa music industry ng early 90s. Sumulpot ang mga radio stations tulad LA 105 na puro alternative music lang ang tugtog. Maging ang ilang radio stations at mga ‘english-speaking’ stations tulad ng NU 107 at RJ ay nagpatugtog na ng mga alternative Filipino music.

Binago nito ang buong music industry. Ito ang panahon ng kalayaan sa mga batang musikero.

Early 90s din, nagsusulputan na ang maliit na grupo ng mga alternative filmmakers. Nagkakaroon na ng awareness ang marami sa mga filmmakers tulad nina Kidlat Tahimik (although 80s pa siya), Raymond Red, Roxlee, at marami pang iba.

Naging ‘trigger point‘ ang 90s ng movement na ito. Tinawag ko itong ‘movement’ dahil hindi naman sila ‘industry’.

Binago ng alternative music at alternative films ang kani-kanilang industriya in terms of appreciation, quality, artistic value, etc. Ang ‘alternative’ sa mga media na ito ay kakabit ng katawagang ‘independent’.

Kaya bakit independent?

Bakit nagsulputan ang mga taong ito (na tatawagin ko ulit na ‘movement’) the fact na ang babanggain nila ay ang mala-palasyo at mala-diyos na mainstream industry?

Simple lang ang sagot. Mayroon silang gustong I-express na hindi pinapansin ng mainstream. Artistic expression man ito, self-expression o dinidiktahan na sila ng maraming tao na gumawa ng bago.

Nitong mga huling dekada, nang magsulputan na ang mga devices ng communication, kasama na diyan ang internet at cable tv’s, lumiit ang mundo. Nagsanga-sanga na ang culture ng mga tao sa mundo. Ang resulta, naging ‘global’ ang pag-iisip ng mga bansa. Kahit ang mga komunistang bansa (sosyalista pala dahil wala pa namang komunistang bansa sa mundo), binuksan ang kanilang mga pintuan para tanggapin ang pagpasok ng kung anumang ibinibigay ng buong mundo, mapa-ekonomiya man ito, cultural, political, philosophical, o kung ano pa.

Sa ganitong kalawak at kabilis na takbo ng panahon ngayon, mahirap nang makulong ang tao sa isang bisyo, unless bisyo ito ng paninigarilyo at pag-inom ng alak. Maagang namumulat ngayon ang mga bata sa kultura ng ibang bansa, ang mga magulang naman ay natututo na ring sumabay kung ano ang nakahain sa kanila ngayon. Wala silang choice. Kailangan nilang tanggapin ang katotohanang ito.

Ang punto ko dito, ang Pilipinas ngayon ay hindi na katulad ng Pilipinas noong panahon ni Marcos at Cory. Of course, ang mga politicians, naririyan pa rin. Pero itong mga batang sumisibol ngayon, ibang-iba na sa inaasahan natin. Ayokong nang detalyehin pa ang mga ito dahil baka magmukhang philosophy class tayo dito.

So, ano ang papel nito sa komiks?

Simple lang, katulad ng ibang media, meron na rin naman tayong independent komiks. Pero nasa very early stage pa tayo. Hindi pa natin nahuhukay ang tunay na ‘essence’ kung ‘bakit independent?’ At mas lalo pa, hindi pa natin nahuhukay ang esensya kung ‘bakit alternative?’

Paano natin sasabihing ‘alternative’ tayo kung ang trabaho naman natin ay walang pinag-iba sa ‘mainstream’? Puwede siguro nating tawagin ang sarili nating ‘independent capitalist’.

Puwede ba nating ipagkasundo ang ‘alternative’ at the same time ay ‘masa’?

Puwede. It’s a matter of presentation.

Lesson’s learned noong early 90s sa music industry. Sino ang main audience ng Eraserheads at River Maya? Masa o elitista? Pag-aralan niyo.

Hangga’t may sarili pang mundo ang ‘alternative komiks’ ngayon, at may sarili pa ring mundo ang ‘masa komiks’ ngayon, malabo pa sa tubig-kanal na kaagad-agad ay uunlad ang industriya ng komiks dito sa Pilipinas.

Lagi kong sinasabi sa blog na ito: Mag-meet kayo sa gitna!