DAYO: Official Teaser Trailer
posted by Randy P. Valiente @ 10:21:00 PM
8 comments
Wednesday, August 27, 2008
About Me
- Name: Randy P. Valiente
- Location: Manila, Philippines
"Art consists of limitation. The most beautiful part of every picture is the frame." Gilbert K. Chesterton
8 Comments:
Bakit ho sa tuwing gagawa tayo ng pwede sana nating ipagmalaking sariling atin, mapa Animation, Comics o RPG game eh nilalagyan natin ng kapre, tikbalang o manananggal?
Hindi naman ho siguro lagi pero kapansin-pansin. Gaya ng manananggal dito sa Dayo, yung tikbalang sa Stone ni Whilce Portacio at yung mga kapre sa RPG game na Anito ng Anino Entertainment.
Ang alam ko ho eh marami tayong mga kulturang maipapakita sa ating mga gawa sa halip na mga aswang o laman-lupa.
Ipinapakita ho ba nito na nasa sub-conscious natin ang pag-identify natin ng ating kultura at pagkaka-kilanlan bilang mga Pilipino sa mga maligno?
'Ang alam ko ho eh marami tayong mga kulturang maipapakita sa ating mga gawa sa halip na mga aswang o laman-lupa.'
Kumporme sa istorya. Kung horror ang gagawin mo, at nasa konteksto ng Pilipino, natural na gagamit ka ng mga 'kilalang' dark creatures ng Pilipino. Hindi ka puwedeng gumamit ng Drakula o Frankenstein na nakatira sa Aklan.
Re: kultura, medyo nakikita ko na hindi masyadong tinatangkilik ang mga 'culturatic' na palabas sa loob ng mga nakaraang taon. Lalo na yung mga temang napaka-obvious ang pagpapakita ng pagmamahal sa bayan. Sorry to say, pero parang masyado tayong nagda-dramatize sa ating pagka-Pilipino :)
Sori ha, medyo universal kasi ang stand ko sa ganitong bagay. Kailangan all walks of life, ma-grasp nila ang gusto mong ipakita. Kusa namang lalabas ang natural na kultura sa gawa natin dahil Pilipino tayo, at hindi na natin kailangan pang ipagsigawan sa lahat na 'dapat ganito ang gawin natin', o 'dapat ganoon ang kilos natin'.
astig to. goodluck sa DAYO. sana marami pang willing mag venture sa local animation.
Dapat kasi ang thrust ay hindi ang ka-dramahan ng Pilipino, kundi kung ano ang essence ng Filipino.
Kung babalikan natin ang isang akda ni Nick Joaquin, ang Portrait of an artist as Filipino, aba'y wala pong TIBALANG, MALIGNO at MANANANGGAL DOON. Ang naroon po'y ang ESSENCE ng pah=gka-Pilipino ng mga characters na ginawa niya. Isang halimbawa kung ano ang nakahihiya sa magkapatid doon sa akdang ito: NAPUTULAN sila ng ilaw dahil wala silang pambayad sa MERALCO (hi, Juday? Kumusta ang electric bill mo?) Napakalakoing kahihiyan ito sa magkaptid at halos ay wala na silang jukhang iharap sa kapitbahay. Isa lang pong halimbawqa ito ng pagpapakita ng kailaliman ng isang Pinoy.
Ganito ang kulang sa ating mga komiks, drama sa radyo, television at Sine. Sa halip, ano ang napagkikita natin sa mga sine natin?
Mga putahan, mga kabaklingan, mga...a, ewan!
Now, this is REALLY IRONIC. But to be able to be appreciated OUTSIDE OF YOUR COUNTRY, is to reveal your true essence. In a way it is being nationalistic with a twist: by being local, you actually become international. By being SPECIFIC, you become GENERAL.
Kaya huwag kayong malungkot, Tatang... kung may mga manananggal at impakto't maligno sa horror na akda ng ilang indie creators. Kung maganda ba naman ang kinalabasan nito, kesehoda? Yun nga lang, may limit ito sa international market. Sa pananaw ng sandaigdigan, ito'y parang B-grade form of entertainment lamang.
Pero, isambulat natin halimbawa yung AMADOR DAGUIO'S WEDDING DANCE. Tungkol ito sa buhay at kultura ng mga igorot. Malalim ang pinupuntirya at hindi lang ang pakikipagtunggali sa mga maligno't impakto. Na parang superheroes din. Na wala ring patutunguhan dahil grade B lamang na entertainment ang kinasasadlakan.
Subali't, nguni't datapuwa't... huwag mawalan ng pag-asa, tatang...
Sabi nga ng drama ni Rafael Royales sa DZRH...
LAGING MAY UMAGA.
HHHHHHHH!
JM,
Palagay ko kulang sa Discussion o rap sessions na merong mag-ga-guide. doon lalabas ang mga potential scripts na pwedeng gawin. Meron dapat parang referee na magsasabi: Hep,hep hep, masyadong gastado na iyan! kumita na iyan! napanood na iyan ! masyado ng cliche iyan ! mag-isip kayo ng bagong mga twists o deconstructions, yung fresh renditions, na magbibigay sa mga foreign audience o dito man, a fresh new angle/prism sa ating mga Pinoy. At hindi naman kailangan puro super-spectacular ang mood ng kwento, pwedeng simple lang gaya ng nabanggit mo, o kaya variations thereof. Halimbawa sa isang gated community ng mga OFW, bigla na lang dumating yung isang truck ng isang appliance center at binatak yung plasma TV, dahil ilang buwan ng moroso pala itong pamilya ng OFW, syempre maglo-loss face sila sa community, biruin dollars ang padala, hindi makabayad ng monthly amortizations ng TV, doon na iiral ang kwento, ang values ng Pinoy sa pag lose face, kahihiyaan, etc.etc.etc.nasa diskarte at creativity at sensibility ng writer kung paano niya tatapusin ang conflict. Marami pang sitwasyon actually na simple lang. Mag basa kayo ng tabloid o broadsheets, maraming potential materials doon.
Auggie
I gotta say that was really impressive.
anlambot. may pagka-vector ang approach :)
impressive!!!..hope na magtuloy tuloy ang ganitong pagkakataon!
Post a Comment
<< Home