ADJUSTMENT

Two and a half years din akong pumasok sa opisina. Ngayong tapos na ang contract ko ay hawak ko na ulit ang oras ko. Magagawa ko na ang mga personal projects na hindi ko magawa noon dahil nakatali nga ako sa day job.

Pero dalawang linggo na ang nakalipas pero hindi pa rin ako sanay sa set up ng schedule ko. Kung tutuusin ay mas marami sana akong magagawa ngayon dahil naka-line up na ang mga freelance jobs ko pero baligtad ang nangyari, mas hindi ako makapagtrabaho. Hinahanap ng katawan ko ang nakasanayan kong pagpasok sa opisina. Paggising ng maaga, ligo, sakay ng jeep, ‘yung nagmamadali ka ng oras, ‘yung pressure na binibigay sa inyo ng boss niyo. Kaya ngayon, halos nauubos ang maghapon ko na nakahiga, nanonood ng tv, nagbabasa, at nakikipagdaldalan sa kung sino mang mga tambay sa labas ng bahay.

Noong nag-o-opisina pa kasi ako, sanay ako na umuuwing pagod tapos ay babanatan ko pa ang mga komiks na ginagawa ko. Inaabot ako ng madaling-araw sa kadu-drawing pero okey lang sa akin. Nasanay ako sa ganoong set up.

Ngayon ko lang naintindihan ‘yung mga matatanda na nagsilbi ng 20-30 years sa pagpasok sa trabaho, na kahit nag-retiro na ay bumabalik pa rin sa trabaho kahit walang suweldo. Ang hahanapin mo na lang sa dati mong pinapasukan ay ‘yung amoy ng mesa at upuan mo, ang mga kasamahan, at ‘yung daily activities mo sa trabaho.

Pero nagtataka rin ako sa sarili ko. Noong mga past jobs ko ay hindi ako ganito. Siguro dahil na-enjoy ko ng husto ang pagiging game designer. Ang dami ko kasing natututunan araw-araw.

MALAY MYSTERIES

Sa wakas ay natapo ko na rin ang project ko para sa Shoto Press. Mahigit dalawang buwan ko ring tinapos ito. Ibang-iba kasi ito sa mga komiks na nai-drawing ko. Bukod sa puro lapis lang na may tonal value, maliit pa ang size (kasinlaki lang ng bond paper ang original drawings), at fixed na ang mga panels.

Kung tutuusin ay pinag-eksperimentuhan lang ako ng writer nito na si Jai Sen. Ang series kasi ng The Malay Mysteries ay talagang ‘manga’. Kaya naman napunta sa akin ay dahil iyung 4th issue ay medyo dream-like at puro flashback ang nangyari. At ayaw nila na maging Japanese style ang dating nito.

Pagkatapos kong gawin ang kuwentong ito, doon ko lang nalaman na mahusay palang writer itong si Jai Sen. Noong una ko kasing binasa ang script, hindi ko naramdaman. Pero nu’ng dinu-drawing ko na, saka ako tinablan. Kaya pala nominated ito sa Eisner Award. May time pa nga na talagang konti na lang ay maiiyak na ako sa ending. Ang ganda kasi ng banat ni Jai sa caption: “Yes, they take our spices and our wood and whatnot…But this place takes things from them too…”

“Think of how different our islands are from where they come from, how strange and lonely their lives must be…”

Habang mababasa ang caption na ito, makikita sa eksena ang isang basag ngunit mamahaling tasa. Sa background ay makikita ang isang magsasaka na nagtatrabaho at isang dalagang papalayo sa malaking mansyon.

Ang kuwento kasi nito ay tungkol sa pananakop ng Dutch sa Malaysia noong 1800. Pero hindi violent ang approach. Nakatutok ang kuwento sa isang mayamang hacienderang Dutch at sa isang manggagamot na gumagamit ng traditional medicine.

Sa lahat ng naging project ko sa mga indies abroad, ito ang maipagmamalaki ko. Sana nga lang ay maging available ito dito sa Pilipinas para mabasa ng ating mga kababayan. Naka-relate ako sa kuwento siguro dahil naging bahagi rin ng kasaysayan na masakop din tayo ng mga dayuhan.