GAANO KAHALAGA ANG EMAIL ADDRESS SA BUHAY MO?

Naintindihan ko ang sagot sa tanong na ‘yan nang maging biktima ako ng internet phishing. Sa lahat ng email account na ginagamit ko, ‘yun pa ang minalas na matiyempuhan ng kung sinumang luko-lukong hacker sa internet.

Offguard ako nang mangyari ‘yun. Ang natatandaan ko lang, nagpunta ako sa website ng isang artist, na hindi ko na rin matandaan dahil click lang ako ng click ng mga links, tapos bigla na lang may nag-appear na alert message sa anti-virus program ko. Nag-scan ako ng buong files, may na-detect na isa, hindi siya ma-delete. Pero ang nakalagay naman e harmless. So pinabayaan ko na lang. Hindi ko alam kung ‘yun nga ‘yun.

Then ‘yung gabi nga ng November 4, bigla na lang hindi ko mabuksan ang email ko. Nag-rent na ako ng ibang computer pero ganu’n pa rin. Hanggang sa mag-decide na nga ako na talagang nabiktima ako.

Hindi na bago sa akin ang freelancing. Halos kalahati ng buhay ko ay ito na ang ginagawa ko. Mula sa local publications, pati movie producers, radyo, at kung saan-saan pa na puwede akong kumita.

Bago pa matapos ang kontrata ko as game developer sa Makati, nakapag-decide na ako na magbalik ulit sa freelancing. Kung hindi man sa komiks, basta art-related at kung saan magpi-fit ang talent ko.

Internet ang puntirya ng freelancing na naisip ko. Sabi ko nga noon sa sarili, hindi na ako gagawa ulit dito sa local publication dahil inabot na ako ng kung anu-anong kamalasan dito, mula sa rejections hanggang sa singilan hanggang sa pangako na hindi naman natutupad. Kaya pinag-aralan ko ang freelancing sa web, nagbasa ako ng kung anu-anong testimonials ng iba’t ibang tao tungkol dito. Sumali ako sa kung anu-anong forums at groups. Pinag-aralan ko ang pasikut-sikot. Hindi naman ako naging bihasa, pero nagkaroon ako ng kumpiyansa sa sarili ko na kaya ko na. Hanggang sa nagkabunga naman.

Nang mai-feature ako sa Readers Digest last year, inasahan ko nang maraming kokontak sa akin. Totoo nga. Araw-araw ay may kung anu-anong dumarating na email sa akin mula sa pagbati, paghingi ng tips, at pag-inquire ng mga possible clients. Ibang klaseng exposure ang ginawa ng RD sa buhay ko. Nag-ani ako ng kredibilidad sa mga taong hindi naman ako kilala. At dahil doon lumakas pa ang loob kong makipag-deal sa kung kani-kanino sa internet. Ang suwerte ko lang siguro, malakas ang kutob ko, o kung may pagka-psychic ako o kung anuman ‘to, sa mga kausap at kapalitan ng emails, alam ko kung sino ang seryoso at kung sino ang hindi. Marami rin kasi akong nababalitaan na may mga nagbibigay ng trabaho na hindi naman nagbabayad. Well, mautak ako pagdating sa ganyan. Ang akala ng client ay nag-uusap lang kami ng normal pero ang totoo ay ginagamitan ko na siya ng ‘psychology’ o kung anuman ang tawag du’n para malaman ko kung propesyunal nga itong ka-deal ko.

Pero maliit na parte lang ‘yun ng pagiging freelancer ko sa webworld. Ang maipagmamalaki ko ay naging maayos at propesyunal ang transactions ko sa mga nakaraang projects kaya nagkaroon ako ng maraming kakilala at kaibigan. Kaya ‘yung mga projects ngayon na dumarating sa akin ay mostly referrals at galing sa mga mapagkakatiwalaang mga clients. Mayroon din akong agent sa US na nagbibigay sa akin ng trabaho kapag kailangan ang serbisyo ko, hindi ako nagpa-exclusive sa kumpanya dahil kabisado ko na ang sarili ko, gusto kong gumawa sa kung saan-saan kaya ayokong patali sa isang kontrata.

Dahil nga sa dami ng kausap ko, wala na sa isip kong ilista sa papel kahit man lang mga email address ng mga taong ito. Lahat ng contacts at informations sa kanila ay naka-save lang doon sa email ko, at sa mga folders at briefcase under din ng account na ‘yun.

Kaya siguro para sa iba, ang OA ko dahil kung saan-saan ako nag-post ng ‘announcement’ na na-hack ang email ko. Pero sa totoo lang ay kailangan kong gawin iyon dahil sa maraming bagay. Doon nakasalalay ang reputasyon ko as a freelancer sa web.

Kaya nang mangyari ‘yun, ang laki lalo ng natutunan ko. Pinagpapalitan ko lahat ng passwords ng iba’t ibang accounts ko, ikinalat ko rin ang lahat ng mahahalagang informations sa iba’t ibang emails ko. And siyempre, nagtiyaga na akong gumawa ng hard copies ng mga ito.

Kaya ngayon medyo okey na ako, hindi gaya nu’ng mga nakaraang araw na para akong ninakawan ng TV at ref sa loob ng bahay. Pero meron pa ring dalawang tao na hindi ko makontak, at hindi ko alam kung saan hahagilapin ang mga ito, wala kasi silang website o blog man lang. Ang masakit pa, may pinirmahan na akong kontrata sa kanila. Ang saklap nito. Baka isipin nila ay tinakbuhan ko na sila. Hindi na ako magtataka kung bigla na lang akong pagmumurahin ng mga ito sa kung saan-saang website dahil inakala nilang inonse ko sila.

Maraming lessons akong natutunan nang mangyari ito. Una, parang feeling ko ay naging alipin na ako ng email address na kapag nawala ito, wala na rin akong buhay. So dapat, hindi ganito. Dapat ako ang kumukontrol sa ganitong sitwasyon at hindi email ang kumukontrol sa akin.

Ikalawa, at ito ang pinaka-importante sa lahat….kailangang matindi ang anti-virus niyo. Huwag na kayong gagamit ng pirated!