ODIONGAN, ROMBLON

I'm back!!!

Last year na pag-uwi ko, ipinakita ko pa sa blog ko ang parola na ito na bulok at parang babagsak na. Pininturahan na ito ngayon at inayos ailang portions, ginawang tourist attraction.

Pagdating ko, dagat agad ang una kong pinuntahan. Alas sais ito ng umaga.

Mga kamag-anak habang naghihihintay ng parade.

Ready na para sa pagdating ng ati-atihan.

Mga pamangkin.

Kanidugan festival. Kanidugan or nidog means coconut. Meron din kaming version ng ati-atihan gaya ng Kalibo, Aklan.

Clan reunion.

Habang nagpaparada ay nag-iinuman ang iba. Legal ito, dito lang kayo makakakita ng mga nagpaparada na lasing.

Ati-atihan babes.

Miss Odiongan 2007.

Musikero ang pamilya namin, kaya pag nagkita-kita ay kantahan at tugtugan.

Plaza of Odiongan, ayaw tumingin ni Rizal sa camera.

Malinaw na tubig.

Pauwi na. Nakatambay muna ang mga pasahero sa pier dahil ayaw pang magpapasok. Ang linaw ng tubig 'no. Pier pa yan ha.

Punuan ng pasahero papabalik ng Maynila.

Maliit lang ang barko. Via Batangas. Walang deretsong Maynila e.

Sa sobrang dami ng pasahero, naubusan ako ng teheras. Naglatag na lang akong karton sa gilid, katabi ko si manong.

Siksikan na kami. Sa lapag na natulog ang marami.

Batangas pier.

Muntik na akong hindi makauwi dahil wala na akong tiket. Sold out lahat sa dami ng pasahero. Pero hindi puwedeng hindi ako makauwi ng Friday, nagpatawag ng meeting ang Komisyon sa Wikang Filipino. Naisip ko, kapag hindi ako nakasakay, hihintayin ko ang pumpboat papuntang Roxas, tapos sasakay ako ng Calapan, Mindoro, tapos biyaheng Batangas, then pa-Maynila. Maraming sakay pero dapat makauwi agad ako. Buti na lang pinapasok sa barko kahit mga walang tiket.

May magandang story na nangyari sa akin sa barko, at sa pag-uwi ko. Love story ito na pang-komiks hehehe. Sa susunod ko na ikukuwento.