Wednesday, December 31, 2008

HIGH SCHOOL REUNION

After 18 years ay ngayon ko lang ulit nakita ang mga classmates at teachers ko noong high school. Parang awkward nang una akong pumasok sa venue na ginanap sa Philippine Columbian sa Paco, Manila. Nakita ko kasi agad ang teacher ko sa Social Studies, alam kong hindi na niya ako natatandaan, kaya binati ko na agad. “Sir!”

Tapos ay bigla kong nakita ang schoolmate ko na siyang may pakana ng reunion na ito. “Solomon, ikaw ba ‘yan?” tanong ko. Ibang-iba na nga ang panahon, mga mukhang tatay na kaming lahat. Sila lang pala hehehe, binata pa ‘ko.

Eight years ago, nagkaroon din daw ng reunion, pero 6 persons lang ang dumating. Kaya wala na talagang balak si Solomon na magkaroon pa ulit. Kaya ang ginawa niya, kasama ang ilang pang opisyal ng school, ay gawing Grand Alumni Homecoming ng Gen. Emilio Aguinaldo Integrated School, mula batch 1989 hanggang 2007.

Wala na akong balita sa ganitong mga event ng eskuwelahan, wala na rin akong kontak kanino man sa mga classmates ko. Nagkaroon lang nang mag-open ako ng account sa Friendster, 'ayun, 'andun karamihan ng lahat sa kanila.

Marami nang hindi nakakilala sa akin sa reunion. Ang liit-liit ko daw kasi noon, payatot pa.

Nanalo ako sa poster-making contest, binigyan ako ng premyo ng Principal.

Sa dinami-dami naman ng makakatabi ko sa upuan, si Florita pa ang nakatabi ko. Si Florita ay crush na crush ko noong araw. Mukha na ring nanay, dahil dalawa na rin ang anak. Ang kapal na rin ng salamin sa mata. “Di ba dati wala ka pang salamin?” tanong ko.

“Malabo na kaya ang mata ko noon pa. Naka-contact lens lang ako noon nag-aaral pa tayo.”

Sumunod na nagdatingan ay ang iba pa naming classmates na babae, may mataba, may payat, hindi ko na maalala ang mga pangalan nila, sa mukha na lang. Reunion din daw ng grupo nila, meron kasi silang parang frat noong high school, ang pangalan ay W.E.T.L.I.P.S. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nito, nakakatawa lang talagang maalala, kasi kami noon ay meron din, PG Boys at Blind Troops. Ang corny kapag naaalala ko.

Nagsalita sa harap ang isang valedictorian na ngayon ay isa nang Engineer. “Kaya maraming hindi nagdatingan ngayon ay iniisip nila na itong reunion ay payabangan lang ng magkakaklase, kung sino ang successful at kung sino ang may maayos na buhay.”

Maganda ang sinabi niya. Masarap tingnan ang reunion na purely balitaan lang ng mga magkakaklase. Pero ang reyalidad, karamihan ng barkada ko noon ay wala doon. Maraming taon na ang nakararaan ay nakita ko sa QC Circle ang isa kong matalik na kaibigan at kaklase noong high school, varsity siya ng chess, mas mahirap pa sa daga ang katayuan ngayon at nakatira sa Payatas. May panahon pa kaya siya na umattend sa ganitong reunion? Alam kaya niya na may ganito? May Friendster account kaya siya?

Maraming kuwentuhan at balitaan sa magkakaklase. Nagkaroon din ng awards sa mga teachers namin na dalawampung taon nang nagtuturo sa eskuwelahan. Isang teacher ang pinananabikan kong makita, si Bb. Arcas. Titser ko siya sa Pilipino. Ang paborito kong subject sa school ay Science at Social Studies, nagustuhan ko lang ang Pilipino dahil sa titser kong ito. Iba ang karakter ni Ma’am, para niya kaming mga anak at barkada. Hindi siya mahigpit sa klase pero iginagalang siya ng lahat.

Dalaga pa si Ma’am noon, siguro kaya itinuturing niya kaming anak ay dahil gusto niya na ring magkaroon. Minsan ay nagkaroon kami ng tour, dinala niya kami sa bahay niya, hindi ko matandaan kung Laguna o Batangas. Ipinakita niya sa amin kung gaano kasimple ang kanyang buhay sa probinsya.

Hindi ako mahusay sa klase, wala akong maipagmamalaking karangalan sa high school maliban sa ilang beses din akong representative ng school para sa mga poster-making contest. Wala sa isip ko noon na magiging writer ako.

Kaya ngayon ko lang napag-isip-isip, nagkaroon pala ng malaking impact ang pagtuturo ni Bb. Arcas kaya nahilig akong magbasa ng mga maikling kuwento at nobelang Tagalog. Siya ang unang nagpakilala sa amin ng mga batikang manunulat sa Filipino.

Nang lumapit sa mesa namin si Ma’am, hanggang tenga ang ngiti ko. Pumuwesto siya sa gitna namin ni Florita, niyakap ko si Ma’am. Na-miss ko talaga ng husto. Pero naramdaman ko na hindi niya ako natatandaan, mas natandaan niya si Florita. “Kilala niyo pa ba ako. Ma’am?” tanong ko.

“Naku pasensya na, iho, sa dami ng naging estudyante ko, hindi ko na maalala lahat. Ano nga ang apelyido mo?” natatawa na lang siya na parang nahihiya.

“Valiente po.”

“A, oo, natatandaan na kita.”

Napansin ko kaagad ang nametag sa damit ni Ma’am: Mrs. Arcas-Cruz.

“Nakapag-asawa na pala kayo, Ma’am.” Natuwa ako ng husto para sa kanya.

“Oo, sa wakas. Nakahabol pa rin.” Pabiro niyang sagot.

Si Gng. Arcas-Cruz at ako.

Nabaling ang atensyon ko nang magsalita sa harap si Solomon. Nanginginig ang boses. May isa siyang titser na pinagsasabihan. Tumutulo ang luha niya. Humihingi ng pasensya. Ito lang ang natatandaan ko sa sinabi niya: “Pagpasensyahan niyo na po ako noon. Dala ng kabataan at kamusmusan kaya marami akong naging pagkakamali.”

Hindi ko alam kung ano ang tinutukoy niya, pero parang may naging kaaway siyang titser noong high school. At sa tinagal-tagal ng panahon, ngayon lang siya humingi ng tawad.

Niyakap siya ng titser na naluluha din. Para rin akong maiiyak sa eksena. Tinablan ako ng paghingi ng tawad ni Solomon.

Pagkatapos ng maraming balitaan ay nagkaroon ng sayawan. Niyaya ako ng mga kaklase pero sabi ko na lang na may kakausapin pa ako. Pero ang totoo ay mas gusto kong nakaupo na lang at pagmasdan silang lahat. Ang kabuuan ng reunion. Ang lahat ng tao na naging bahagi ng kabataan ko.

Monday, December 29, 2008

ABUSO SA KAPANGYARIHAN

Isa sa dahilan kung bakit marami ang walang tiwala sa ating mga pulitiko ay ang pagiging abusado nila sa kapangyarihan.

Kukulo ang dugo mo kapag nakakabasa ka ng ganito:

The World Has Gone Crazy

Nai-cover na rin itong dalawang malalaking tv network:

GMA News
ABS CBN News

Naisip ko, siguro sa lugar nila ay puro sila siga at sanay makipagpatayan. Ang mahirap dito ay dadalhin pa nila ang ganitong sistema sa Antipolo.

Tsk...tsk...2009 na pero marami pa ring hindi sibilisado. Marami pa ring nabubuhay bilang barbaro.

Monday, December 22, 2008

PURPLE LADY

Ito lang muna ang maipo-post ko dito. Kita-kita ulit, baka sa susunod na taon na. MALIGAYANG PASKO SA INYONG LAHAT!!!

Thursday, December 18, 2008

DAYO Sa Mundo ng Elementalia

Bukas (Friday) na ang red carpet premiere ng DAYO Sa Mundo ng Elementalia na gaganapin sa SM Megamall, 7pm. Kasama sa manonood bukas ang mga artista at voice talents ng pelikula. Nangunguna siyempre ang lahat ng creative team at animation people.

Excited na rin akong mapanood dahil noon pang February natapos ang contract ko sa kanila as a part-time concept and storyboard artist. Ngayon ko pa lang makikita ang pinaghirapan ng grupo.

Release na rin sa lahat ng video and record shops ang movie soundtrack ng DAYO.

Kapag naging succesful ang pelikulang ito ay malaking bentahe para sa local animation industry, baka makahatak tayo ng maraming producers, na ang ibig sabihin ay mas maraming trabaho para sa ating mga artist.

Alam kong marami nang na-disappoint sa local animation dahil sa mga past experiences. Nakapagtataka kasing kapag sa foreign studio gumagawa ang ating mga animators (Walt Disney, Hanna Barbera, etc.) ay ang gaganda ng outputs. Pero kapag local release ay nag-iiba ang quality. Siguro malaking factor ang salary ng mga tao, at siyempre, ang overall handling ng production.

Dito sa DAYO, na-break ang mga problemang ito. Nag-contribute ang ating mga magagaling na animators para mapahusay ang project na ito.

Itong article na pinamagatang DAYO Creators Learn from Urduja Experience ay maganda sanang pahabain pa, in-depth analysis at interviews sa mga tao.

Ngayon pa lang ay binabati ko na ang lahat ng bumubuo ng DAYO. Alam ko na magiging pintuan ito para mapahusay pang lalo ang quality ng local animation.

Kita-kita tayo bukas sa premiere night!

Tuesday, December 16, 2008

RETRO EOY, SINGAPORE ADVENTURE

Ginanap ang Retro EOY Anime Convention sa Expo Conference Hall. Mabuti na lang at maganda ang underground train (MRT) system ng Singapore at hindi na mahirap hanapin itong venue.

Nagkalat ang mga cosplayers sa paligid. Pero ang una kong hinanap ay ang tindahan ng mga manga, books at magazines. Nakatawag ng pansin sa akin ang artbook na ito na pinamagatang 'Muted Colours'. Pamilyar sa akin ang artist, si KidChan, napuntahan ko na dati ang website nito. Maganda ang laman ng libro kaya binili ko agad. Tinanong ko sa nagtitindang babae kung kilala niya ng personal si KidChan dahil gusto kong makausap, nagpakilala ako na isang comics artist sa Pilipinas. Biglang sabi niya: "I am KidChan."

Hindi ko akalaing babae pala itong si KidChan. At bata pa, tingin ko ay 20 years old. Sabi ko sa kanya, malayo ang mararating mo dahil kita ko agad sa trabaho niya na kaya niyang makipagsabayan sa mga Japanese Illustrators. Si KidChan ay Malaysian na umattend lang din ng EOY sa Singapore.

May interview sa ilang Singaporean comics creators, hindi ko nga lang nakilala kung sinu-sino sila. Pero ayun sa interview ay pinagkakaguluhan sa Japan ang mga manga nila at nakakakuha na ng maraming fans. Isa rin sa kanila ang kasama sa team of artist ng Naruto.

Dito sa Pilipinas, na ang prime influence ng mga komiks artist natin ay Western, kaya ang kadalasang tanong sa atin ay: "Ano ang masasabi mo sa Japanese and manga influence?" Pero itong mga comics artist ng Singapore, kabaligtaran naman ang tanong: "Ano ang masasabi niyo sa Western influence?"

Nagkalat ang magaganda at cute na cosplayers. Kahit nakamaskara itong isa ay halatang maganda.

Sila ang pinakamakukulit na cosplayers sa event. Hindi ko alam kung sino ang mga characters na ito.
Itong dalawa namang ito ang pinagkaguluhan ng mga lalake, pareho kasing cute. Nakigulo na rin ako.

Ito naman ang pinaka-interesting na shop na napuntahan ko sa Bugis Market. Pinagtitinginan pa ako ng mga tao dahil nagpa-picture pa ako sa harap.

Sentosa Island, may mga Japanese school girls sa likod ko. Nagtu-tour lang sila kasama ang mga teachers at buong klase.

Nagpa-picture pa ako. Usong-uso talaga itong 'two fingers' na ito.

Suntec Mall, may cute na nagpapapirma ng mga lobo (sa likod), magsulat daw ako ng kahit ano. Siyempre nagpa-picture pa rin ako hahaha.

Hindi ako mahilig sa maanghang pero may mga araw na gusto ko ang Indian food. Ilang beses din akong kumain nito malapit sa hotel na tinuluyan ko. Na-weirduhan pa sa akin ang Bumbay na nagsi-serve, hindi daw kasi magandang kumbinasyon ang inorder ko. Pero talagang nasasarapan ako dito, chapati saka maanghang na gulay.

Kasama ko sa buong Siggraph ang pinsan kong si Joel London, wala kaming Pinoy na nakita sa event. Kung kelan pauwi na kami at nasa airport na, saka naman namin nakita ang ilan ding Pinoy na umatend din pala: Former Toon City Tech Support Anthony Co, 3d Artist and cousin Joel London, ako, Animation Director and former boss from Mano Productions Dong Vytiaco.

Photos by Joel London and Dong Vytiaco.

Monday, December 15, 2008

AFTER SIGGRAPH


Apat na palapag ang sinakop ng Siggraph Asia 2008 na ginawa sa Suntec Convention. Kasabay nito ang Asia TV, isa ring event tungkol naman sa television shows. Wala akong maraming kuha dahil bawal ang kumuha ng litrato at video sa loob. Makulit lang ang ibang attendees, gaya ko (hahaha), na phone camera lang ang gamit para kahit paano ay may remembrance.

Isa sa pinakamalaking booth ang Lucas Film Ltd. Ang daming empleyado na kailangan dahil kabubukas lang ng Lucas Film Animation sa Singapore. May booth din ang PIXAR Animation. Kasama na rin diyan ang ilang gaming studios gaya ng Ubisoft na ang dami-dami ring hiring dahil ang dami na nilang studios sa iba't ibang panig ng mundo. Ilan lamang ito sa mga malalaking companies na kasama sa event.

Mayroon pang free na kainan sa booth ng HongKong Film and Animation School, siyempre nagpa-picture pa ako sa isang taga-HongKong.

Ang daming freebies, isang bag lang ang dala ko nang dumating ako sa Singapore, naging tatlo dahil sa mga pinamigay na books, magazines, cds, t-shirts, calendars, at iba pa. Talagang mga naka-bag pa ang ipanamimigay nila.

With my cousin, Joel London.

Ilan pa sa mga features ay ang mga latest inventions/softwares/programs na galing sa Japan, Germany at Korea na related din sa animation at films. Malaking bagay ang exposure sa mga ganitong events na technology/art related dahil nagiging inspirasyon ito sa trabaho at lumalawak ang ating view sa ginagalawang industriya.

Next year, gaganapin ang Siggraph sa New Orleans at Yokohama, Japan. Siguradong mas malalaki ang mga ito.

Sunday, December 07, 2008

OFF TO SINGAPORE

Paalis na ako papuntang Singapore sa susunod na araw, at mukhang ito na lang muna ang latest entry ko dito sa blog. Matagal-tagal ulit bago ako makabalik.

Nasa Siggraph 2008 ako para mag-update ng knowledge sa computer arts at technologies. Kasama na rin diyan ang pakikipagkita ko sa mga artists galing sa iba't ibang bansa para sa isang salu-salo at paglilibot sa mga studios sa Singapore.

Dadaanan ko rin itong Retro EOY (RetroAnime Convention) para makita ko kung paano ang convention ng mga anime at manga fans sa ibang bansa.

*****
Naglabas ang Animation Mentor ng report tungkol sa kasalukuyang kalagayan ng animation industry sa buong mundo. Nakakagulat kung paanong ito ay isang nagiging dambuhalang industriya sa kasalukuyan at lalo pa itong lumalaki.

Saturday, December 06, 2008

CONGRATS, MIKE TURDA OF GUHIT PINOY!

Naipanalo ni kasamang Michael Turda (founder of Guhit Pinoy UAE) ang major prize ng Redbull Art of Can 2008 na ginanap sa Dubai.

Narito ang kanyang gawa na pinamagatang "I Am Legend" (The Last of the BullyCans). Naka-exhibit ito sa Mall of the Emirates, Dubai mula Dec 05-19.

Congrats, Mike! Mabuhay ang Pinoy!

Friday, December 05, 2008

CHRISTMAS PARTY

Ginanap kahapon (December 4) ang Christmas Party ng mga beterano sa Valenzuela sa pangunguna ni Loren Banag (writer/publisher). Habang nagkakainan ay nagkaroon ng open mic sa gitna kung sino ang gustong magsalita. Karamihan sa mga nabanggit ng mga nagsalita ay tungkol sa pagbuo at pagkawala din ng CJC komiks. Nagmukha tuloy 'break-away' group ito ng CJC camp.

Masarap talakayin ang isyung ito sa mga susunod na araw.




Thursday, December 04, 2008

MIMOBOT

Nag-announce na ng mga winners ang Concrete Jungle Art Contest, ayun hindi ako nanalo hehehe. Pinadalhan lang ako ng USB drive na Mimobot, ito ang hitsura. Ang cool, di ba?

Tuesday, December 02, 2008

DIGITAL PAINTING

Hindi ako fan ng mga makikinis na painting. Mas gusto ko iyong kita ang brush strokes, lalo na kapag oil ang gamit. Sinubukan kong gamitin ang Corel Painter pero nainis lang ako dahil nahirapan akong mag-adjust dahil matagal ko nang gamit ang Adobe Photoshop at kabisado ko na ang mga shortcuts.

Ang mukha sa itaas ay first coating ng digital painting na pinagpa-praktisan ko sa Photoshop. Medyo nahirapan akong palitawin ito na realistic, siguro kung ang reference ko ay totoong litrato baka makuha ko. Ang pinagkopyahan ko ay itong cover na gawa ni Francisco Coching. Gustong-gusto ko ang cover na ito, maganda ang pagkaka-compose, minimal pero may design. Sigurado ako na si Norman Rockwell ang naging impluwensya ni Coching dito.


Coching cover taken from Gerry Alanguilan's Philippine Komiks Museum.